Dzień dobry. Cierpię na insulinooporność i jestem ciągle zmęczona. Ostatnio skontaktowałam się z lekarzem i zlecił badania  w kierunku insulinooporności. Jestem zadowolona z wizyty, gdyż lekarz potraktował mnie poważnie i nie wmawiał, że cierpię na depresję. Zalecił też zmianę diety. Nie przepisał żadnych leków. Czy może mi Pani pomóc?

Tę wiadomość otrzymałam jakiś czas temu od Klientki, ale takich wiadomości otrzymuję sporo, co oznacza, iż w temacie “diety” i chorób wynikających z naszego stylu życia, istnieje wiele nieporozumień. Problem ciągłego zmęczenia poruszam bardzo często, gdyż 99% Klientów rozpoczynających ze mną współpracę jest zmęczonych, a tradycyjne podejście sprowadza się tylko do badania krwi, a jeśli wyniki laboratoryjne są w normie, pacjenta odsyła się do domu jako zdrowego lub z tabletkami na depresję.

Czy wyniki badania krwi naprawdę mówią o Twoim samopoczuciu? Tak, wskazują  parametry, które mogą wymagać dalszych działań, ale nie zawsze są wystarczające, by odkryć przyczynę Twojego braku energii, ciągłej ochoty na słodycze i tycia, mimo aktywności fizycznej.

Dziś poruszam temat insulinooporności, przy której niewłaściwa dieta może spowodować więcej szkody niż pożytku.. Zwłaszcza gdy nie jest dostosowana do stylu życia pacjenta.

Zadaj sobie następujące pytania:

• Czy mimo diety na insulinooporność i ćwiczeń, nie udało Ci się stracić nadprogramowych kilogramów?

• Czy po stosowaniu diety brakowało Ci rozumienia na temat tego dlaczego masz jeść zalecone dania?

• Czy kazano Ci kategorycznie eliminować zdrowe produkty bez Twojego rozumienia dlaczego?

Pozwól, że rozwieję kilka mitów na temat tego zaburzenia.

Czy dieta w insulinooporności może mi pomóc?

Odpowiedź brzmi: i tak i nie. Nie jestem fanką diet. Swoich podopiecznych uczę zdrowego odżywiania, tłumaczę im jak jedzenie na nich wpływa i przede wszystkim, uczę słuchać swojego ciała (o tym napiszę niebawem). Sama dieta może być pomocna i zainspirować do działania. Ale zmiana nawyków żywieniowych i rozumienie tego co i dlaczego jeść, aby współgrało z Twoim ciałem, to już zupełnie inna sprawa. Tu jest klucz do zdrowia.

W tym artykule opowiem Ci czym jest insulinooporność oraz, mam nadzieję, obalę kilka mitów na jej temat. Insulinooporność to coraz powszechniejszy problem, z którym borykają się ludzie w różnym wieku.

Co to jest insulina? Co to znaczy być insulinoopornym?

Insulina:

• hormon wytwarzany przez trzustkę (a dokładniej, komórki Beta w trzustce)

• umożliwia komórkom wchłanianie i wykorzystywanie glukozy

• pomaga glukozie we krwi dostać się do komórek w mięśniach, tkance tłuszczowej i wątrobie oraz wykorzystać ją jako energię

• wydzielana w odpowiedzi na pojawienie się glukozy w pożywieniu oraz białka

• uwalnianie jest hamowane w czasie stresu  (ale poziom cukru we krwi jest zwiększony)

Co to jest insulinooporność?

Kiedy cierpisz na insulinooporność, Twój gdy organizm nie jest w stanie reagować na insulinę wytwarzaną przez trzustkę i odpowiednio ją wykorzystać.

Twoje mięśnie, tłuszcz i wątroba nie są w stanie łatwo wchłonąć glukozy z krwi. W rezultacie trzustka produkuje zwiększoną ilość insuliny, aby pomóc glukozie dostać się do komórek. Wtedy poziom glukozy we krwi wzrasta, nawet gdy organizm produkuje coraz więcej insuliny, aby spróbować obniżyć poziom cukru we krwi. Komórki “wołają” o energię, ale ta nie może się do nich dostać.

Taka sytuacja może doprowadzić do stanu przedcukrzycowego, cukrzycy i szeregu innych problemów zdrowotnych takich jak nadciśnienie, miażdżyca a nawet choroba Alzheimera.

Jeżeli często czujesz ataki wilczego głodu po spożyciu posiłku i niemożność najedzenia się do syta - to jest to jeden z charakterystycznych objawów insulinooporności. Zwiększone zapotrzebowanie na pokarm może prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych, a krążąca we krwi glukoza, do stanu przedcukrzycowego i cukrzycy typu 2, otyłości, miażdżycy, nadciśnienia.

Twój organizm dąży do utrzymania prawidłowego poziomu glukozy i insuliny we krwi, a utrzymanie jej zrównoważonego poziomu jest ważne dla ogólnego stanu zdrowia i dobrego samopoczucia. Problemy pojawiają się, gdy poziom insuliny jest zbyt wysoki lub zbyt niski.

Jeśli masz za dużo insuliny, nadmiar odkłada się we krwi.

Jeśli masz zbyt niski poziom insuliny, organizm nadal wytwarza glukozę, przeciążając w ten sposób wątrobę i inne narządy.

Jakie są objawy insulinooporności?

Objawy insulinooporności są bardzo niespecyficzne i często ignorowane. Możemy nawet usłyszeć, , że spadki energetyczne, tycie, trudności z koncentracją, czy nawet bóle w ciele, to taka nasza uroda i to normalne, że pojawiają się z wiekiem.

Tradycyjne leczenie rzadko kiedy bierze pod uwagę zmianę nawyków żywieniowych i stylu życia, a objawy ignoruje się przez lata, przepisując często leki antydepresyjne, po to by potem zajmować się skutkami insulinooporności tj.miażdżycą, cukrzycą typu 2, nadciśnieniem, otyłością, problemami hormonalnymi.

Do najczęstszych objawów insulinooporności zaliczyć można:

• zaburzenia hormonalne w tym PCOS (zespół policystycznych jajników)

• duży apetyt i niemożność nasycenia się (napady "wilczego głodu" występujące po posiłkach)

• ogromny apetyt na słodycze

• senność po posiłku w ciągu dnia i budzenie się w nocy

• trudności z koncentracją, zaburzenia pamięci oraz rozdrażnienie

• współistnienie nadciśnienia tętniczego, zwiększone stężenie kwasu moczowego i hipertriglicerydemia

• częste bóle głowy

• nadmierną potliwość

• łatwe przybieranie na wadze i trudności w zrzuceniu wagi mimo diety i zwiększonej aktywności fizycznej.

Ostatni z wymienionych objawów jest bardzo charakterystyczny dla mechanizmu insulinooporności. Wysoki poziom insuliny, sprawia że tkanki i komórki ulegają ciągłemu wzrostowi, a dodatkowo wzmaga ona apetyt. Nadmierny poziom insuliny to również zbyt niska ilość glukagonu, hormonu o działaniu przeciwstawnym do insuliny. Kiedy jest go zbyt mało nie zachodzi proces pozyskiwania energii z tłuszczów, co dodatkowo utrudnia redukcję masy ciała.

Czy to prawda, że insulinooporność jest odwracalna?

I tak i nie. Insulinooporność ma kilka przyczyn i czynników. Chociaż zmiany stylu życia, takie jak zdrowa dieta, regularne ćwiczenia i utrata nadwagi, mogą zwiększać wrażliwość na insulinę i zmniejszać insulinooporność, nie wszystkie przyczyny są odwracalne.

Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub terapeutą żywieniowym o tym jak najlepiej radzić sobie z insulinoopornością (prócz leków) i jak znaleźć jej przyczyny u siebie. Istnieją czynniki genetyczne, które mogą powodować to zaburzenie, ale pamiętaj, że zmiana stylu życia i zdrowa dieta, mogą Ci zawsze pomóc, bez względu na zdiagnozowaną chorobę czy zaburzenie metaboliczne.

Insulinooporność a insulinowrażliwość

Insulinooporność - stan zmniejszonego działania insuliny na tkanki docelowe, pomimo prawidłowego lub podwyższonego stężenia insuliny w surowicy krwi (stan patologiczny).

Insulinowrażliwość - wrażliwość na insulinę - reakcja organizmu na insulinę (stan fizjologiczny).

Jak mówią badania naukowe, “modyfikacja stylu życia powinna być głównym celem i narzędziem w leczeniu insulinooporności. Podstawą leczenia jest interwencja żywieniowa (...). Aktywność fizyczna pomaga zwiększyć wydatek energetyczny i poprawić wrażliwość mięśni na insulinę. Leki mogą również poprawić odpowiedź insulinową i zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę.”

Żródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK507839/

Zarezerwuj teraz 90-minutową konsultację i pozwól nam wesprzeć Cię na drodze do zdrowia i dobrej kondycji.

Czy insulinooporność prowadzi do cukrzycy?

Zgodnie z definicją International Diabetes Federation, insulinooporność jest zaburzeniem metabolicznym, na który składa się:otyłość brzuszna (centralna), nadciśnienie tętnicze, nieprawidłowe stężenie triglicerydów, cholesterolu HDL oraz glukozy.

•  Nagromadzenie tłuszczu w komórkach tłuszczowych powoduje rozwój ich oporności na insulinę. Następuje wzmożone uwalnianie kwasów tłuszczowych z tych komórek, a w wyniku dalszych przemian, zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi (hipertriglicerydemia) i obniżenie stężenia „dobrego” cholesterolu HDL. Należy w tym miejscu podkreślić, że nie tłuszcz a spożywanie dużych ilości fruktozy i glukozy powoduje wzrost stężenia triglicerydów w surowicy, co obala kolejny mit dotyczący redukcji tłuszczów w diecie, jeśli chcesz się pozbyć “złego” cholesterolu. Oczywiście jakość tłuszczu jest tutaj też istotna.

• Spadek wrażliwości tkanek na insulinę (insulinooporność) pogarsza się w miarę upływu czasu i bardzo często u osób z zespołem metabolicznym w przyszłości może rozwinąć się cukrzyca typu 2.

• Hiperinsulinemia i inne zaburzenia charakterystyczne dla zespołu metabolicznego przyczyniają się też do rozwoju nadciśnienia tętniczego krwi.

• W praktyce, zrozumienie przyczyny insulinooporności, daje szansę na częściowe lub nawet całkowite cofnięcie się zaburzeń metabolicznych (tych, które przyczyniają się do rozwoju miażdżycy lub cukrzycy typu 2) w wyniku wprowadzenia spersonalizowanego podejścia, zmiany nawyków żywieniowych oraz stylu życia.

Czy insulinooporność dotyczy tylko osób otyłych?

Nie, nie tylko. Insulina reguluje poziom glukozy we krwi. Sytuacja, gdy organizm przestaje właściwie reagować na jej działanie, zdarza się także u osób szczupłych, które spożywają nadmiar glukozy, prowadzą siedzący tryb życia, czy też są chronicznie zestresowane. Pamiętajmy, że stres to  przewlekłe bóle w ciele, stany zapalne, a nawet niewłaściwe wybory żywieniowe.

Także ostry silny ból zmniejsza wrażliwość na insulinę, głównie poprzez wpływ na metabolizm glukozy. Może to wskazywać, że łagodzenie bólu w stanach stresu jest ważne dla utrzymania prawidłowego metabolizmu glukozy. Prawidłowa masa ciała nie zawsze jest równoznaczna z odpowiednim, zdrowym stylem życia, oraz z występowaniem lub nie, insulinooporności.

Czy przy insulinooporności należy unikać owoców?

Istnieje błędne przekonanie, że trzeba unikać owoców oraz że należy być na specjalnej diecie. Poniższe zasady dotyczą nie tylko osób, których komórki są oporne na insulinę, ale wszystkich chcących prowadzić zdrowy styl życia. Nie unikaj owoców, ale zachowaj w ich spożyciu umiar - zasada ta dotyczy każdej grupy produktów.

• Ogranicz do minimum spożycie cukrów prostych, w tym syropu glukozowo-fruktozowego oraz wyrób w sobie nawyk czytania etykiet - wtedy będziesz świadomy tego, co produkt w sobie zawiera

• Wyeliminuj z diety wyroby cukiernicze o wysokiej zawartości cukru oraz niskiej zawartości błonnika: białe pieczywo, ciastka, ciasteczka, słodkie drożdżówki czy rogaliki

• Nie spożywaj cukru w płynie pod żadną postacią, soków, pitnych jogurtów słodkich, produktów ze słodzikami (mogą nie podnieść poziomu cukru, ale mają negatywny wpływ na jelita oraz zwiększają chęć na słodkie)

Spożywając owoce jak np. banan, połącz je z orzechami włoskimi lub jabłko z masłem migdałowym. To spowolni wchłanianie cukru do krwiobiegu. Wypróbuj zdrowe przekąski przyjazne w insulinooporności, bez cukru i słodzików.

Czy insulinooporność powoduje mgłę mózgową i chorobę Alzheimera?

Insulina pełni w mózgu dwie ważne funkcje: kontroluje przyjmowanie pokarmu i reguluje funkcje poznawcze, zwłaszcza pamięć. Warto zauważyć, że wady sygnalizacji insuliny w mózgu mogą przyczyniać się do zaburzeń neurodegeneracyjnych. Insulinooporność może uszkadzać system poznawczy i prowadzić do stanów demencji.

Jak wspomniałam wyżej, zlekceważona insulinoporność, może prowadzić do cukrzycy typu 2.

Cukrzyca typu 2 może zwiększać ryzyko choroby Alzheimera. Jednak ostatnio pojawiły się informacje dotyczące nowej formy cukrzycy, cukrzycy typu 3, która jest bezpośrednio powiązana z chorobą Alzheimera. Badania wykazały, że insulinooporność jest jedną z głównych przyczyn utraty pamięci i demencji, które mogą prowadzić do choroby Alzheimera.

Nie daj się zwieść, że kolejna tabletka wyleczy Cię z insulinooporności, zespołu policystycznych jajników, ze stłuszczonej wątroby. Drogę do zdrowia należy zacząć od decyzji: potrzebuję zmiany nawyków żywieniowych i stylu życia.

Jeśli masz do mnie pytania na temat insulinooporności lub chcesz porozmawiać o swoim zdrowiu, zapraszam do kontaktu.